2019 – Gastschrijverscolleges Edward van de Vendel
Daar staat ze
kin omhoog
handen gestrekt achter haar rug
zoals het hoort
zoals ze het leerde
precies
zoals ze wil
straks
zal ze zweven
voeten, armen los de lucht in
het publiek zal vergeten te ademen
hun harten zullen opzwellen en barsten
zo mooi, zo precies
als zij het heeft bedacht
en als ze klaar is, buigt en afgaat
zullen al die harten in duizend diggelen
op de grond vallen
en zij zal toekijken vanachter het gordijn
hoe de mensen hun hartscherven pakken
en puzzelen
soms neemt iemand een stukje
van een ander mee
maar dat komt straks
ze heeft geduld
ze wacht immers al honderd jaar
(blijf nog even staan
ze begint
bijna)
Ik heb verschillende gedichten geschreven tijdens het gastschrijverscollege, maar dit is één van mijn favorieten.