2020 – Tijdschrift 21
Vertaald tijdens een summerschool in Wenen
Excerpt
De man stapte uit zijn auto en liep naar de rand van het meer. Toen hij omlaag keek, zag hij zichzelf ondersteboven terugkijken. Hij bukte zich en legde een hand op de wang van zijn evenbeeld. De spiegel verrimpelde bij zijn aanraking, maar hij tilde zijn hand niet op. Het water was koel en zacht. Het riep hem.
Hij trok zijn schoenen uit, zijn grijze pak en stapte naakt het meer in. Kringen verspreidden zich van zijn lichaam tot aan de overkant. De man dacht niet na bij wat hij deed, dat kon niet: zijn hoofd zat zo vol dat er geen gedachte meer bij paste.
Hij liep door tot hij bijna niet meer kon staan. De zon ging langzaam onder en de lucht boven hem had alle kleuren van oranje tot paars. De bomen om hem heen versmolten tot een dichte, zwarte massa. Hij draaide zich op zijn rug, sloot zijn ogen en dreef. Hoe lang hij in het water lag, kon hij niet zeggen, maar toen hij wakker werd was zijn hoofd leeg.